"Θα πάω, είπες, στις ελιές",
και ο πατέρας χαμογέλασε...
Κοίταξε τα χέρια σου,
λεπτά και μακριά,
δάχτυλα που μόνο για χάδια
ήταν κατάλληλα,
μα δεν μίλησε.
"Να πάς γιέ μου'
είπε μόνο...
Γύρισες,
δυό μέρες μετά.
Παγωμένος απο το κρύο
του κάμπου,
χέρια πληγωμένα,
χείλη σφιγμένα
από το πείσμα σου.
Έμεινες.
Άντεξες.
Κέρδισες,
το στοίχημά σου.
Μπήκες στο μπάνιο να πλυθείς.
Κι’ ύστερα,
κλείστηκες στο δωμάτιό σου.
Χαϊδεψες το μολύβι σου
και άρχισες να γράφεις...