Τα λόγια είναι περιττά.
Ακόμη και αυτά τα δάκρυα,
στα μάτια τυπικά.
Δεν έχω τι άλλο να σου πω.
Αντέχεις μακριά μου,
όπως αντέχω κι εγώ να φύγω,
μες τη νύχτα, δίχως τέλος για παραμύθια.
Όλοι οι έξοδοι έχουν κλείσει,
και γω πίσω σ’ έχω αφήσει.

Και βγαίνω εθνική οδό,
δύσκολο μωρό μου να μη σε θυμάμαι.
Ποτέ δεν είχαμε κοινό σκοπό,
γι άλλες περιπέτειες,
και οι δυο ξεκινάμε.

Και αν τυχαία θα με δεις.
Να μην τα χάσεις και ποτέ να μην προσποιηθείς.
Να ξέρεις πόνεσα και γω.
ώσπου να αποφασίσω ότι αντέχω,
και γω να φύγω,
μες τη νύχτα.
Δίχως τέλος για παραμύθια.
Όλοι οι έξοδοι έχουν κλείσει,
και γω πίσω σ’ έχω αφήσει.