Δυόσμε, καλέ, δυοσμε,
δυόσμε και βασιλικέ μου.
Αχ και σεις λελουδικά μου,
εσείς μου καίτε την καρδιά μου.

Εσείς, καλέ, εσείς,
εσείς μ’ αποκοιμήσατε.
Αχ και μου `φυγ’ η αγάπη,
μια κοντούλα και γεμάτη.

Περνώ, καλέ, περνώ,
πάω αλισκουζόντας.
Αχ και τα βουνά ρωτώντας,
τον Θεόν παρακαλιώντας.