Είδα πολλές αρχοντονιές
μαυροματούσες και ξανθιές
μα η δική σου η ομορφιά
μου βαλαντώνει την καρδιά.

Μ’ έχεις πληγώσει πια πολύ
κι είμαι σαν έρημο πουλί.
Έλα μαζί μου Μαριωρή
μη θες να λιώνω σαν κερί.

Η μάνα σου αν δε δεχτεί
την αμαρτία να `χει αυτή.
Στ’ ορκίζουμαι στην Παναγιά
πως θα σε κλέψω μια βραδιά.