Νάννι, νάννι το γυιούϊν μου
τζιαί το παλληκαρούϊν μου.
Τζοιμήθου, γούϊν μ’ ακριβό,
τζι’ έχω να σου χαρίσω
την Αλεξάντραν* ζάχαριν
τζιαί το Μισίριν* ρύζιν
τζιαί την Κωνσταντινούπολιν,
τρεις χρόνους να την ΄ρίζης.
Τρεις χώρες τζιαί τρία χωρκά
τζιαί τρία μοναστήρκα.
Στες χώρες να δκιανεύκεσαι*
τζιαί στα χωρκά να νυιέσαι*
τζιαί στα μοναστηράτζια σου
να πας να λειτουρκέσαι.

2

Άγια Μαρίνα τζιαί Κυρά,
που ΄ποτζοιμίζεις τα μωρά,
ρομάνισ'* τα ΄ξωπόρκια μου
να τζοιμηθεί ο γυιόκκας μου.
Να τζοιμηθή ν’ αναγυιωθεί*,
να σηκωθή να παραπατή,
να πκιάση πένναν τζιαί χαρτίν,
να πα στον δάσκαλον ευτύς
να μάθει τ’ Άλφα τζιαί το Βη,
να βάλη νουν τζιαί προποπήν.

3

Άγια Μαρίνα τζιαί Κυρά,
που ΄ποκοιμίζεις τα μωρά,
΄ποκοίμισ’ τούτον το μωρόν
τζ’ η μάνα του εν’ στον γιαλόν,
να φέρη δάφνες τζιαί νερόν,
να πλύνει τα ρουχούθκια του
τζιαί τα τουλουπιστρούθκια του*,
τζιαί να τ΄απλώση στις νοθκιές*,
στις κότσινες μουσκοκαρκιές*.

4

Άγια Μαρίνα τζιαί Κυρά,
που μερανίσκεις* τα μωρά,
μέρανέ μου την κόρην μου
τζιαί παρ΄την πέρα, γύρισ΄την,
τζ΄έπαρ΄την πέρα των περών
να φέρη δάφνην και νερόν,
να δη τα δέντρη πως αθκιούν
τζιαί τα πουλιά πως κελαδούν
τζιαι τα πεζούνια* πως πετούν,
πως κελαδούν, πως χαίρουνται,
πως χαίρουνται τζιαί πέτουνται,
πως πάσιν πέρα τζ΄έρκουνται.
Να δη νερά τρεχάμενα,
να δη πουλιά πετάμενα,
τζιαί πάλε στράφου φερ’ τη μου
γιατ΄είν΄μωρούϊν τρυφερόν
τζιαί θέλω την να την θωρώ,
να την θωρώ, να τη φιλώ,
γιατί εγιώ την αγαπώ,
τζιαί πάλε στράφου φερ΄μου την,
μεν τη γυρέψη η μάνα της
τζιαί χαλαστή το γάλαν της,
μεν την γυρέψη ο τζύρης της
τζαί θυμωθή της μάνας της
τζιαί δέρη τους μαείρους του.

5

Άγια* τζοιμήθου, κόρη μου,
στην κούνιαν σου την αρκυρήν
τζιαί στην καμάραν την γρουσήν,
τζιαί το καμαροσκούλλισμαν*
της Πόλης ένι πλούμισμαν,
της Βενετιάς εν΄κέντημαν.
Άγια τζοιμήθου μάνα μου,
τζ΄η μάνα σου εν΄εν'* εδώ·
πήε στον Δάφνην ποταμόν
να φέρη δάφνην τζιαί νερόν
να πλύνη τα ρουχούθκια σου
τζιαί τα πουκαμισούθκια σου
σε μαρμαρένην βούρναν,
να έμπη ο Χριστός τατάς*
τζ’ η Παναΐα νούνα.
Άγια τζοιμήθου μάνα μου
τζι’ εγιώ σε νουνουρίζω
τζι’ εγιώ την κούνιαν σου κουνιώ,
ως που να σε τζοιμήσω.

Γλωσσάρι

Αλεξάντραν = Αλεξάνδρεια, Μισίριν = Αίγυπτος, δκιανεύκεσαι = σεργιανάς, νυιέσαι = ησυχάζεις, ρομάνισε = βάλε το σύρτη, αναγυιωθεί = να μεγαλώσει, τουλουπιστρούθκια = πανιά του μωρού, νοθκιές = στο νοτιά, μουσκοκαρκιές = γαριφαλιές, μερανίσκεις = ημερώνεις, πεζούνια = περιστέρια (από το γαλλικό pigeon), άγια = άϊντε, καμαροσκούλλισμαν = κουνουπιέρα, εν΄εν’ = δεν είναι, τατάς = νουνός, νούνα = νοννά