Σε είχα αγκαλιά μου και σκεφτόμουνα,
πως δε θα φύγεις μακριά, δε φύγεις μακριά, ποτέ.
Με κάποιον άλλον όμως μοιραζόμουνα,
το σώμα που είχα ερωτευτεί,
το σώμα που είχα ερωτευτεί για μια ζωή.

Μοιάζει με ψέμα,
τα λόγια σου κακοστημένο παραμύθι.
Να πέφτουν πάνω μου αισθάνομαι οι τοίχοι,
μοιάζει με ψέμα πως με πρόδωσες εσύ.

Και τώρα πνίγω,
σε ένα γέλιο όσα θέλω εγώ να κρύβω.
Κι όταν σε βλέπω προσπαθώ να σ’ αποφύγω,
να μην λυγίσω την αδύναμη στιγμή.

Άλλα είχα ονειρευτεί για εμάς,
όσα έλεγες γιατί ξεχνάς,
δεν το είχα φανταστεί ποτέ,
πως θα έφευγες κι εσύ
κι ας σου τα είχα δώσει όλα,
σώμα και ψυχή.

Ποτέ, Το ίδιο λάθος δε θα κάνω ξανά
και αν θα γεννηθώ για δεύτερη φορά,
ένα μόνο θα θυμάμαι απ’ το χθες,
μακριά και αγαπημένοι, θες δε θες.