Εγώ ήμουνα αμαρτωλός μα ξαφνικά ένιωσα Χριστός
απ’ τα πολλά πολλά που μου `χεις καμωμένα.
Σε αγαπούσα σαν τρελός μα απεδείχθη τελικώς
ξανθός Ιούδας θηλυκός ήσουν για μένα.

Αναστήθηκα, αναστήθηκα
απ’ τα φιλιά της προδοσίας σου τ’ ανήθικα.
Κι αν ματώθηκα κι αν σταυρώθηκα
στο Γολγοθά της απονιάς σου κι αν εσύρθηκα,
αναστήθηκα, αναστήθηκα,
εσύ κρεμάστηκες κι εγώ αναστήθηκα.

Εγώ ζωγράφιζα φιλιά μες στα ξανθά σου τα μαλλιά
κι εσύ ετοίμαζες ψυχρά το θάνατο μου.
Πέρασα νύχτες φοβερές, πήγα στον Άδη εφτά φορές
μα ξαναβρήκα τελικά τον εαυτό μου.

Αναστήθηκα, αναστήθηκα
απ’ τα φιλιά της προδοσίας σου τ’ ανήθικα.
Κι αν ματώθηκα κι αν σταυρώθηκα
στο Γολγοθά της απονιάς σου κι αν εσύρθηκα,
αναστήθηκα, αναστήθηκα,
εσύ κρεμάστηκες κι εγώ αναστήθηκα.