Ρίξε μια πέτρα εις στο γιαλό
και στον αφρό αν μείνει
θα σταματήσει η καρδιά
αγάπη να σου δίνει.

Ότι και να μου τάξουνε
ποτέ δε θα σ’ αφήσω
χωρίς καρδιά, μυαλό, πνοή
ύστερα πως θα ζήσω.

Ποτέ σου μην μ’ απαρνηθείς
γιατί το βράδυ αν ζήσω
μέχρι να φέξει η αυγή
μπορεί να ξεψυχήσω.

Είναι βραδιές που φαίνονται
αιώνες μακριά σου
κι άλλες που μοιάζουν με λεπτά
μέσα στην αγκαλιά σου.

Ήθελα να `μουν ο καιρός
στης σκέψης σου τα μέρη
σε όλα σου τα όνειρα
να φέρνω καλοκαίρι.

Κοντά από βασιλικό
ποτέ μου δεν περνάω
μόνο δικό σου άρωμα
θέλω να κουβαλάω.

Αστέρι αν γίνεις τ’ ουρανού
ωκεανός θα γίνω
να παίρνω από τη λάμψη σου
κι οπίσω να στη δίνω.

Κι αν η φωτιά πάρει καιρό
φύλλο χλωρό δε μένει
κι όταν ο άντρας αγαπά
πράμα δεν τονε `σταίνει.