Μεγαλώσα στην Εύβοια σε μια μικρή κωμόπολη είχε όμορφα μέρη αλλά κουτσομπολιό πολύ
Είχε καλά παιδιά μα και πολλούς ρουφιάνους τσακάλια αλήτες καθαρά μυαλά αλλά και χάνους
Σερίφηδες με cintroen να ψάχνουν Ινδιάνους και τσακωμό στα μαγαζιά με τους πρωτευουσιάνους
Χωριάτες εισοδηματίες να κάνουν τους σουλτάνους που χάν κληρονομήσει από παππούδες τσαρλατάνους
Από μικρό παιδί θυμάμαι στο δημοτικό πως έτρεχα όλη μέρα παντού σαν τον ποντικό
Δε μου άρεσε το μάθημα το διάβασμα και οι διαταγές και το θρανίο γέμιζα με λέξεις και μπογιές
Στη πρώτη γυμνασίου με την πρώτη μου γκόμενα την πρώτη μας φορά και τα μάτια της τα φλεγόμενα
Τα πρώτα μου τσιγάρα στο ξύλινο πατάρι με τον καλό μου φίλο που τώρα έχει σαλπάρει

Θυμάμαι όσα χρόνια και αν περάσουνε
Λυπάμαι γιατί δε θα ξανά σκάσουνε
Και να `μαι ζωντανεύω μέσα απ το τραγούδι αυτό
Για αυτό θυμάμαι και πότε μου δεν ξεχνώ

Δημότης Αλιβερίου μόνιμος κάτοικος Ταμύναι Μήτσο Φου στο όνομα κράξαμε ή διπλά μου μείνε
Μείνε πλάι σε αυτά που έμενα προσωπικά με κάνουνε να χαίρομαι αλλά όχι μοναχά
Καταστάσεις σκηνικά ανάμνηση από παλιά που έφυγε δυστυχώς και πίσω δεν ξανά γύρνα
Θυμάμαι ένα σχολείο να το κάνω πουτάνα συνεχώς στο γραφείο και η τσάντα πάντα άδεια
Παρών μόνο σε αποχές κατάληψη και αποβολές φάρσες σε καθηγητές και στο προαύλιο φωτιές
Με απουσίες πιο πολλές και απ τα χρόνια του Μαθουσαλα τα άλλα παιδιά γράφαν τεστ εγώ έξω έπαιζα μπάλα
Θυμάμαι τους άλλους γονείς που με είχανε για αλήτη και οι δικοί μου με κράζαν που γύρναγα αργά στο σπίτι
Οι γείτονες να με κοιτάνε πάντα με ανοιχτό το στόμα επειδή είχα σκουλαρίκια και στα μαλλιά κόκκινο χρώμα
Την πρώτη μου φορά θυμάμαι τα σ’ αγαπώ που είχαν πει και πόσο εύκολα ξεχνάνε (δεν πειράζει προχωράμε)
Θυμάμαι ακόμα εποχές που μασταν όλοι μια αγκαλιά παιδιά που τώρα αν δεις στο δρόμο δε σου λένε ούτε γεια
Παρ’ όλα αυτά παρ’ όλα αυτά παρ’ όλα αυτά παρ’ όλα (2)
Θυμάμαι φίλε μου αλήθεια και πότε δεν ξεχνώ τον κολλητό μου να χώνω ξημέρωμα (4)

Για αυτό θυμάμαι και πότε μου δεν ξεχνώ