Έχω μια θάλασσα μέσ’ στο κεφάλι μου
που χρόνια τώρα προσπαθώ να γαληνέψω,
όταν βραδιάζει, με θυμό βρέχει τα μάτια μου
και με τραβάει στο βυθό της, κουρασμένο.

Έχω μια ελπίδα που κρατιέται από τα βράχια σου,
μία καρδιά που περιμένει την καρδιά σου,
μία φωτιά που καίει μέσ’ στα κρύα μάτια σου,
έχω τη δύναμη, αυτό, που χρόνια κάτι περιμένω.

Έχω μια θάλασσα μέσ’ στο κεφάλι μου,
έναν ορίζοντα κοιτώ σαν περιμένω,
όταν φοβάμαι, σαν παιδί ψάχνω τ’ αστέρι,
πριν, σαν φωτιά, πέσει στη γη μου πληγωμένο.

Έχω μια ελπίδα που κρατιέται από τα βράχια σου,
μία καρδιά που περιμένει την καρδιά σου,
μία φωτιά που καίει μέσ’ στα κρύα μάτια σου,
έχω τη δύναμη, αυτό, που χρόνια κάτι περιμένω.