Μια σιγανή κιθάρα και μια ζεστή φωνή
πλημύρισε τ’ αυτιά μου περνώντας από κει.
Και στάθηκα ν’ ακούσω την άγνωστη φωνή.

Τ’ αγόρι που τραγουδώντας
έβλεπε μες στη ψυχή κι έκανε τις αναμνήσεις
τις αναμνήσεις,
ελπίδες που να θυμίζουν αγάπες
με την κιθάρα να ξυπνούν.

Τον κοίταζα, στα μάτια κάθισε η μουσική
έφερνε πάλι εικόνες που είχαν ξεχαστεί.
Μορφές αγαπημένες, φωνές που έχουν χαθεί.

Τ’ αγόρι που τραγουδώντας
έβλεπε μες στη ψυχή κι έκανε τις αναμνήσεις
τις αναμνήσεις,
ελπίδες που να θυμίζουν αγάπες
με την κιθάρα να ξυπνούν.

Κι είχε μια νοσταλγία λες κι ήξερε καλά
πόσο βαθειά η φωνή του άγγιζε την καρδιά.
Κι όσο κι αν το κοιτούσα δεν το `χα ξαναδεί.

Τ’ αγόρι που τραγουδώντας
έβλεπε μες στη ψυχή κι έκανε τις αναμνήσεις
τις αναμνήσεις,
ελπίδες που να θυμίζουν αγάπες
με την κιθάρα να ξυπνούν.