Κόλλησαν του ρολογιού οι δείχτες
δεν περνούν της μοναξιάς οι νύχτες
κόλλησε κι η σκέψη μου σε σένα
σ’ έχασα και έχασα και μένα

Βλέπω της ζωής μας τα κομμάτια
κι ένα δάκρυ έρχεται στα μάτια
σε κοιτώ την πόρτα να ανοίγεις
Θε μου γιατ’’ι σ’ άφησα να φύγεις

Και πού να πάω τώρα μόνος πού να πάω
όλοι οι δρόμοι είσαι εσύ που αγαπάω
νιώθω απέραντο κενό και κάθε νύχτα
με σκιές παραμιλάω
Και πού να πάω τώρα μόνος πού να πάω
όλοι οι δρόμοι είσαι εσύ που αγαπάω
κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν μπόρεσα
να σε κρατήσω και πώς να ζήσω

Πίκρα ερημιά μελαγχολία
μια φωνή μου κλαίει στα ηχεία
η ψυχή μου χ’ρωματα αλλάζει
μα το μαύρο μόνο της ταιριάζει

Σκόρπιες γύρω μου φωτογραφίες
όλες οι μικρές μας ιστορίες
τις κοιτώ κι η αγωνία με λιώνει
άραγε χαμογελάς ακόμη