Ίντα κοντό παράπονο, έχεις μωρό μου πάλι,
και `χει ζαμάνια η περασά, στ’ όνειρο να σε βγάλει.

Όταν σε ιδώ και μου γελάς, δε λέγεται η χαρά μου,
σκέψου να ξημερώνει ο θιός, να `σαι στην αγκαλιά μου.