Χιλιάδες χρόνια κι όλα ανώφελα
σα μικρά γράμματα στα οπισθόφυλλα.
Mεγάλη προίκα μας, αιώνια η πίκρα μας.
Όσα αγαπήσαμε, πεθάνανε δίπλα μας.
Δεύτερη ήττα μας νεκρό, αχρηστεμένο εκκρεμές,
ιταμές εξουσίες, αβλεψιές, παραδρομές,
αφορμές να χαθούνε μια και καλή όλα τα όμορφα
απ’ του Ερέβους τα τερατόμορφα.
Απ’ του Ηνίοχου την παραμυθένια πυροστιά
κι όλη του σύμπαντος τη μαύρη κι άβαθη ρεματιά
κοσμικοί των προγόνων φτάνουν αντίλαλοι,
φύλακες νέους γεννάνε στη σίκαλη.
Εξεγερμένοι φυτεύουν τα δικά τους περβόλια,
σπόρους μονάκριβους φοράνε στη γη νυφοστόλια.
Οι αιθεροβάτες διώχνουν μακριά τη λησμοσύνη,
βυζαίνουν φως απ’ την Αγία Μνημοσύνη.
Οι αστοί μοιάζουν σήμερα ξανά νικητές,
πίσω από πόρτες γιορτάζουν κλειστές, αμπαρωτές.
Οι επαναστάτες θέλουν και ξεχνάνε το χθες.
Οι τραπεζίτες, οι απόλυτοι κατακτητές,
οι σκυφτοί και χορτάτοι του Θεού ξενιστές,
λοβοτομούν σωρηδόν μελλοντικούς νηστευτές.
Λίγοι οι αστείρευτοι κι απροσκύνητοι ποιητές.
Οι λαοί συννένοχοι και τιμητές.
Εγώ θέλω και κρατώ μπούσουλα στα όνειρά μου
έναν πύρινο αετό οδηγό στα θολερά μου
κι ενός σαμάνου τα λόγια απ’ της λευτεριάς την κορφή
που καρτερεί απ’ τους ουρανούς να επιστρέψουν οι σοφοί.

Με όσα αντικρίσουνε, ίσως να δακρύσουνε
των αστεριών μας και του χρόνου οι νομάδες.
Με ό,τι ξεστομίσουνε, ίσως να σκορπίσουνε
της ζωής μας τις πικρές ασκημάδες.
Κι όσα θερίσουνε κι όσα θα γκρεμίσουνε,
δεν τα σώζουν ούτε όλου του κόσμου οι παράδες
μέχρι να γυρίσουνε να ξαναβλαστήσουνε
των ονείρων μας οι φτωχοί βασιλιάδες.

Μοιάζει ωραίο κι ακίνδυνο παραμυθάκι
όπως για κάποιους ανάλαφρους του Ομήρου η Ιθάκη.
Μοιάζουν αμήχανοι κι αμοίραστοι ακόμα οι μύθοι
στο νου του ανθρώπου, το ξερολίθι.
Όμως, η νεα Βαβυλώνα δε θ’ αντέξει, θα πέσει
και κάθε τύραννος γονατιστός θ’ ανακαλέσει
τη δύναμη της πλάνης της θρονιασμένης
μπρος στους ανέγγιχτους ανθούς της οικουμένης.
Τα λόγια του σαμάνου έχω φυλαχτό μου,
στους ουρανους ψάχνω τον αετό μου,
ο καλός οιωνός μου, το άναρχο φως μου,
ο έσχατος απ’ τη μακρινή έρημο αδερφός μου,
ο στερνός της ελπίδας μου μαντατοφόρος
ο επι αιώνες ακούραστος, βουβός τσιλιαδόρος,
των αστεριών και του χρόνου τους νομάδες
των ονείρων μας, τους φτωχούς βασιλιάδες.