Δάκρυ δάκρυ μιαν αγάπη
από της καρδιάς τα βάθη
κρυσταλλένια έχτισα.

Με όνειρα αγαπημένα
που για σένα και για μένα
τόσες νύχτες έζησα.

Μα, Θεέ μου, αλλοίμονο
κρύσταλλο ψυχή δεν έχει.
Με παράτησε κι ας βρέχει
μες στο καταχείμωνο.

Ρημαδιό μαζεύω τώρα
κι αργοσβήνω ώρα-ώρα
μες στην αυταπάτη μου.

Τα όνειρά μου γκρεμισμένα
και για σένα και για μένα
χάνονται στο δάκρυ μου.

Μα, Θεέ μου, αλλοίμονο
κρύσταλλο ψυχή δεν έχει.
Με παράτησε κι ας βρέχει
μες στο καταχείμωνο.