Ποτέ δε σκέφτηκες τις ώρες που αργείς
πόση καρδιά μου ’χει στοιχίσει, πόσο δάκρυ.
Μες στη σιωπή σου με περνάς κι αδιαφορείς
και μένει πάλι η ερημιά στου νου την άκρη.

Φωτιά στις νύχτες που γυρνάς,
στα στέκια που το ξενυχτάς,
φωτιά να πιάσουν να καούνε ένα ένα
όλα τα χάδια, τα φιλιά που δίνεις σ’ άλλη αγκαλιά
κι έγινε ο πόνος κι ο καημός ένα με μένα.

Σε αδιέξοδο έχω φτάσει, δεν μπορώ,
κι έρχονται νύχτες που δε σε καταλαβαίνω.
Πως δεν τρελάθηκα ακόμα απορώ,
εσύ περνάς σ’ άλλο κορμί κι εγώ πεθαίνω.

Φωτιά στις νύχτες που γυρνάς,
στα στέκια που το ξενυχτάς,
φωτιά να πιάσουν να καούνε ένα ένα
όλα τα χάδια, τα φιλιά που δίνεις σ’ άλλη αγκαλιά
κι έγινε ο πόνος κι ο καημός ένα με μένα.