Το 'μάθαν' ότι σβήνω απ' τον καημό σου
και ο κόσμος που με βλέπει, απορεί,
εσύ, με πήρες, φως μου, στον λαιμό σου,
γι' αυτό και σιγολιώνω σαν κερί,
το κρίμα είναι, αγάπη μου, δικό σου,
που λιώνω και που σβήνω σαν κερί.

Για σένα, έχω χάσει το μυαλό μου
και πνίγομαι, μεσ' στα ρηχά νερά,
για σένανε, μικρό μελαχρινό μου,
βουτήχτηκα στη μαύρη συμφορά,
μα πού θα πας, μικρό μελαχρινό μου,
θα 'ρθει και η δική σου η σειρά.

Για σένα, ό,τι είχα και δεν είχα,
τα χάλασα, κορίτσι μου τρελό
κι αν πάντα σου 'ξηγιόμουνα στη τρίχα,
ακόμη εσύ δεν έβαλες μυαλό
κι αν πάντα σου 'ξηγιόμουνα στη τρίχα,
κουκούτσι εσύ δεν έβαλες μυαλό.