Από παιδί μου άρεσαν τα παραμύθια
κι ήταν της μάνας μου η πιο γλυκιά συνήθεια.
Μάγισσες, πρίγκιπες, νεράιδες, βασιλιάδες
κι ο ήρωάς μου που νικούσε εχθρούς χιλιάδες.

Ύστερα πέρασε ο καιρός, τα παραμύθια
κι έμεινα μόνος μες στου κόσμου την αλήθεια
κι ήρθες εσύ μες στη ζωή μου φως που βγαίνει
ζωή μισή, πότε μαζί και πότε ξένοι.

Χάνομαι χάνομαι
μίκρυναν τα ρούχα μου ή
έτσι αισθάνομαι.
Χάνομαι χάνομαι
μπαίνω μέσα στ’ όνειρο και
χάνομαι.

Αφήνω πάντα μια γωνιά μες στο μυαλό μου.
Να μπαίνω εκεί στο παραμύθι το δικό μου.
Να `μαι βασίλισσα και να `σαι ο πρίγκηπάς μου.
Στο παραμύθι μου να είμαι ο ήρωάς σου.