Είμαι, παιδί της αγοράς,
βρε Φούλα, πρόσεχέ με,
σου το 'χω πει πολλές φορές,
κορόιδο δεν περνιέμαι.

Σ' ορκίζουμαι, στα νειάτα μου,
αν άλλον αγαπήσεις,
να ξεύρεις ότι από 'με,
βρε Φούλα, δε θα ζήσεις.

Τότε, θα 'ναι το τέλος σου,
θα 'ρθω να σ' ανταμώσω,
το κοφτερό μαχαίρι μου,
στα σπλάχνα σου, να χώσω.

Γιατί, μέσα στην αγορά,
βρε Φούλα, όποιες μπλέξουν,
είναι παιδιά, που δεν μπορούν,
για να τα κοροϊδέψουν.