Αυτό το βράδυ γκρέμισέ μου τις ελπίδες
Σήκω και φύγε σαν τυχαία γνωριμία
Με λένε Στέλλα, Κατερίνα ή Μαρία
Όλη τη νύχτα με κοιτάς και δε με είδες

Περνάει στα ρούχα το ξενύχτι και κρυώνεις
Αυτό το βράδυ που κυλά σε καταπίνει
Ό,τι ονειρεύτηκα, το ξέρω, δε θα γίνει
Μπάζεις νερά από παντού και με σκοτώνεις.

Είσαι ένα από τα πάθη μου
Που τρέφονται απ’ τα λάθη μου
Και κρύβουν το θυμό τους
Στον ενθουσιασμό τους
Και ζούνε απ’ τα ψέματα
Με μούτρα όλο αίματα
Και σβήνουν το λυγμό τους
Στον αναστεναγμό τους.

Αυτό το βράδυ με τα μάτια νυσταγμένα
Δεν έχει μέτρο να το βρω ή να το χάσω
Έναν αιώνα θέλω να σε ξεπεράσω
Μα εσύ μια μέρα θα παρακαλάς για μένα.