Θα `θελα να ευχαριστήσω τα φαντάσματα,
που στο τοίχο μου τα βράδια βρίσκω γράμματα.
Θα `θελα να ευχαριστήσω όσους μ’ άκουσαν,
μα και αυτούς που για ένα πείσμα με παράτησαν.

Να ευχαριστήσω το Θεό που με λυπήθηκε
και όσα μου `χε μαζεμένα δε θυμήθηκε.
Θα `θελα να ευχαριστήσω αυτό που έρχεται,
τη ρημάδα τη ζωή μου που μ’ ανέχεται.

Θα `θελα να ευχαριστήσω τα φαντάσματα,
που μου στέλνουν ραβασάκια στα χαλάσματα.
Τους αλήτες στις πλατείες και τις ντίβες τους.
και όσους πέρασα στο δρόμο από δίπλα τους.

Να ευχαριστήσω το Θεό που με λυπήθηκε
και όσα μου `χε μαζεμένα δε θυμήθηκε.
Θα `θελα να ευχαριστήσω αυτό που έρχεται,
τη ρημάδα τη ζωή μου που μ’ ανέχεται.