Νόμιζα πως θα’ ρθεις σαν αστέρι από μακριά
πως θα λούσεις τη ζωή μου φως και ζεστασιά
Μα ήρθες σαν βροχούλα σαν σταγόνα και κυλάς
κάθε μέρα πιο βαθιά μου και με ξεδιψάς
Κι ολοένα στη ζωή μου μπαίνεις και σκορπάς
όλα τα εγώ μου και τους φόβους μου νικάς

Κι αν μια μέρα που θα φύγεις νιώσω μοναξιά
θα’ ναι που θα πρέπει να γυρίσω στα παλιά
Μα όλα αυτά που μου `χεις δώσει θα’ ναι μια ευχή
(πως του χρόνου τη φθορά νικήσαμε μαζί)δις

Νόμιζα η αγάπη είναι θάλασσα βαθιά
ό, τι κρύβει είν’ αυτό που ο καθένας μας ζητά
Κι ήρθες αεράκι που φυσάει στα μαλλιά
μου `δωσες ανάσα στα δικά μου τα φτερά
Κι όσο στο μυαλό μου μπαίνεις και χαμογελάς
δίνεις νόημα στο χρόνο και τον σταματάς