Σαν ταξιδιώτες στην ίδια θέση αυτή καθόμαστε
μα χρόνια τώρα ούτε μια λέξη δεν μοιραζόμαστε,
όμως απόψε που το σκοτάδι είναι αφόρητο
θα δώσω τέλος σ’ αυτό το μαύρο μας κενό.

Φέρε μου μάτια χρυσά κομμάτια από τα πάθη σου
φέρε μου στόμα κόκκινο χρώμα από τα βάθη σου,
να ταξιδέψω και να γυρέψω μια στάση στην αρχή
κάτι ν’ αλλάξει μία συγνώμη μια λέξη δυνατή.

Ίδια πορεία τον ίδιο τόπο ονειρευόμαστε
μα χρόνια τώρα ούτε στα μάτια δε κοιταζόμαστε,
μα δεν αντέχω αυτό το κρύο είναι αβάσταχτο
κάτι θα κάνω για να ζεστάνω το μαύρο μας κενό

Φέρε μου μάτια χρυσά κομμάτια από τα πάθη σου
φέρε μου στόμα κόκκινο χρώμα από τα βάθη σου,
να ταξιδέψω και να γυρέψω μια στάση στην αρχή
κάτι ν’ αλλάξει μία συγνώμη μια λέξη δυνατή.