Πάει καιρός που έφυγα και δεν κοιτάζω πίσω
και λες πως δεν κατάλαβες ποτέ σου το γιατί
κι αν τώρα δυσκολεύομαι το στόμα μου να ανοίξω
κάθισα και σου `γραψα δυο λόγια στο χαρτί

Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται
μου `πες κάποιο βράδυ με παράπονο θολό
οι έρωτες καρδιά μου δεν πεθαίνουν μα κοιμούνται
για να μπορούν κρυφά να κοροϊδεύουν τον καιρό

Θυμάσαι που μου έλεγες μας φθάνει η αγάπη
μ’ αγάπη θα γεμίζαμε τις άδειες Κυριακές
ξεθώριασαν οι όρκοι μας και φάνηκε η απάτη
και απόμειναν τα λόγια σου και ο πικρός καφές

Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται
μου `πες κάποιο βράδυ με παράπονο θολό
οι έρωτες καρδιά μου δεν πεθαίνουν μα κοιμούνται
για να μπορούν κρυφά να κοροϊδεύουν τον καιρό