Ήταν αβάσταχτη η νύχτα μέσα στα χέρια σου
ασήκωτη η μνήμη
δάνειζε τα δέντρα της στα πουλιά
κι είχαμε μείνει χωρίς δάχτυλα
τόσο πολύ μπήκαμε μέσα ο ένας στον άλλο βαθιά
ώσπου στο τέλος δεν έμεινε τίποτα
από μας στο δωμάτιο
άρχισε η θλίψη τότε να γεννάει παράθυρα
χιλιάδες παράθυρα αναρίθμητα
ασταμάτητα άνοιγαν
στο φως που έμοιαζε ανίκητο
τόσο που πλήγιασε η ψυχή μου

Δοκίμασα
Την αλλαγή (ALT )
Toν έλεγχο (Ctrl )
Τη διαγραφή (DEL )

Μάταια

Τα συναισθήματα πληθωρίστηκαν
Κράσαρε το λογισμικό

Τελευταία δοκίμασα τη διαγραφή (ESC)
όμως τα νομίσματά μου
σπαταλήθηκαν άδικα
και οριστικά

Χρεοκοπία (Default)