To χέρι τεντώνεται να φτάσει τον φακό
Το πρόσωπο στιγμιαία παραμορφώνεται
Αν σταματήσει τώρα θα φιλήσει μια υπαρκτή εικόνα
Ποιανού;
Θα σε θυμάμαι πάντα και πάντα.
Θα σε θυμάμαι μετά τον θάνατό μου
Δε θα περίμενες να εκφραστώ με τέτοιο τρόπο;
Δεν είμαι εγώ αυτός
Eίναι το υποκείμενο αυτού του ποιήματος
Αυτό ζει τώρα όχι τα χέρια και το βλέμμα από πάνω του
Θέλει να βρει πώς να απλώσει το χέρι του
(με τέτοιο τρόπο αυτήν τη φορά)
Ώστε
να δώσει όλη την αγάπη του (χωρίς νοιάζεται πόση θέλεις εσύ)

Κι όμως αυτό είναι ένα ιστορικό ποίημα ανάμεσα σε δύο κάτοπτρα.
Aν μπορεί η αγάπη μας να αποτελεί ιστορία.