Μέρες που θα `ρθουνε και θα φύγουνε δίχως ηχώ, μέρες
μιάς ανεπούλωτης σιωπής που δε θα καταχωρηθούν πουθενά
γιατί δεν ήσουν μαζί μου.

Ένας μονόφθαλμος μάς πέταξε πέτρες. Μια μάγισσα
διάβασε στο θειάφι τη μοίρα μας. Κάποιες γυναίκες προσπάθησαν
να μας αποπλανήσουν με τα γυμνόστηθα τραγούδια τους. Λίγο μετά,
μείναμε στις σκηνές ενός βραχονησιού κι απ’ έξω
περνούσανε τα τάγματα με τους αρχαιολόγους: αυτή είναι
η ιστορία μου, αν με ρωτήσεις.

Κι αν από την υπηρεσία μου με πουν «μυθομανή»,
μην τους κακίσεις, τόσα χρόνια
Ούτις υπέγραφα. Του κανενός.

Καυκάσιος και καφκικός και πάντα
κεκαυμένος.