Γεννήθηκα μέσα στην αλητεία
ελεύθερος να ζω, σαν το πουλί.
Με βρήκαν πεταγμένο σ’ ένα κάδο
μα έζησα διψώντας για ζωή.

Δεν μ’ έγραψαν ποτέ ληξιαρχείο
εξώγαμο, αγνώστου εγώ παιδί.
Τελείωσα του δρόμου σχολαρχείο
κι απέφυγα το νόμο, τη στενή.

Ελεύθερος κι αλήτης.
Φίλος με τη χαρά.
Έχω δικό μου πλάνο
δε βάζω εγώ νταλγκά.
Στον έρωτα σατράπης
στο ντέρτι στοχαστής
κι αν τύχει να πονάω
δεν κλαίει για μέ κανείς.

Περπάτησα στις λάσπες και τη νύκτα
στον πόνο μου δεν έβγαλα λυγμό.
Απλή συνηθισμένη ιστορία
η ζήση μου, κι αυτήν ευχαριστώ.

Κι όταν, μια μέρα έλθει για να φύγω
κανείς παρακαλώ σας, μη νοιαστεί
στον κάδο μου με μάζεψαν θα τρέξω
ν’ αφήσω το ταλαίπωρο κορμί.