Μια φορά κι έναν καιρό
όπως λεν' τα παραμύθια,
κυνηγούσα τ’ όνειρο
για να μάθω την αλήθεια.
Να 'ναι ήλιος, να 'ναι αστέρι,
ποιος την είδε ποιος την ξέρει;
Αχ γιατί, αχ γιατί
μοιάζει με καρδούλα κλειστή;

Μια φορά κι έναν καιρό
κάποιος άγγελος διαβάτης,
σ’ ακρογιάλι λαμπερό
είχε γράψει τ' όνομά της.
Μα σαν πέρασε τ’ αγέρι
ποιος την είδε ποιος την ξέρει;
Αχ γιατί, αχ γιατί
να 'ναι σαν μια σπίθα σβηστή;

Μια φορά κι έναν καιρό
στην φωτιά και στον αγώνα,
την αντίκρισα θαρρώ
σαν μια κόκκινη σταγόνα.
Μα πριν βγει το καλοκαίρι
ποιος την είδε ποιος την ξέρει;
Αχ γιατί, αχ γιατί
να 'χει στη ζωή ξεχαστεί;