ατιτλο

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

τη μια στιγμη ζωντανο
μεσα σε εισαγωγικα
την άλλη στηλη αλατος
την κυριολεξια μου μεσα..
παρεπομενο βιαιο
σχημα σκληρο
σε μολυβενια βροχη
η λυτρωση σε κλασματα
σωμα σκεπασμενο
από τα ματια μας
το ανθρωπινο

θεαμα τραγικο
θεμα προστατευμενο
ειρωνια και περιττο
ως ο ποιο μεγαλος εκλιπών
ο σεβασμος
ποιος σκοπος
ιδου η καταληξη

δυστυχημα
ή ευτυχημα ..
τι ξερει ;
Αληθεια.
το σωμα ποσο θελει
εν ζωη της σκεψης
εν κινηση να ξερει ;
περα από το να τρεχει ..


στα ματια πολλα
ατερμονη η καθυστερηση
η εκφανση διαφορη
της περιεργειας
της εγνοιας
μα η απαντηση στο δρομο παντα
στα ματια που θα κλεισουν
και θα γουρλωσεις
ή που θα παγωσουν
και θα κλεισεις
που δεν αντεξες την οψη νεκρη
με διχως μιλια
με διχως πνοη ;
αποχωρημένη..


σε ταξιδι ατελειωτο..
ο ουρανος ξερναγε νερο πολύ
σκαιο θολωνε τα τζαμια
τα ματια σουβλιζε
η σειρηνα να θρυματιζει τα μηνιγγια
το ιδιο παντα σκηνικο μονοτονο
μαυροφορο και αυστηρο
στο νου που δε λογαριαζει
παραφωνει αμετακλητοs
κι αφροντιστος χυμα
αστρικη τον περιεχει συμφωνια
τον παιρνει μαζι ..



το θανατο ειναι να τον κοιτας καταματα
οχι για να λησμονας
μα για να θυμαται
να μη σε κλεβει απο τη ζωη
τον ερωτα
τον ζωντανο ανθρωπο
μα και τον νεκρο..

να ξυπνα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-04-2009