συμπόνια

Δημιουργός: χρήστος

καλό ξημέρωμα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια νύχτα που το θάνατο προγεύτηκα
μ’ αμίλητο κι αφίλητο το στόμα μου
σαν θάλασσα αφρισμένη σ’ ονειρεύτηκα
να παίρνεις μες στην άνωση το σώμα μου

κι ο ύπνος μου ‘δειξε συμπόνια
μ’ έκανε να σ’ ονειρευτώ
μου πήρε να ξεχάσω χρόνια
κι ένα λεπτό να θυμηθώ

Μια νύχτα τη σιωπή που έδενα κι έλυνα
εκεί κοντά στα γκρίζα ξημερώματα
σαλεύεις σαν πουλί μες στα αγριοσέληνα
κι αναγεννάς τον πόθο μου για χρώματα

μια νύχτα που η σελήνη κύκλο χάραζε
και τρύπαε την ψυχή μου ο διαβήτης της
στο χέρι σου πηλός κι όπως με μάλαζες
σαν να γυρνούσε η μνήμη μου στο σπίτι της

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-05-2009