Χωρίς επιστροφή

Δημιουργός: μηχανοδηγος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το πως μυρίζει η άνοιξη
και το βρεγμένο χώμα ,
θέλησα για να θυμηθώ
- με συγκινούν ακόμα -

Τράβηξα δρόμους , δύσκολους
και δρόμους ξεχασμένους ,
στου πεύκου και της φλαμουριάς ,
τ΄ άρωμα βουτηγμένους .

Τι είδα θέλω για να πω ,
θέλω να μαρτυρήσω
κι ένα πικρό παράπονο ,
να σας ομολογήσω .

Είδα :

ανθρώπους ήσυχους , απλούς ,
πάλευαν με τη γή τους ,
ρόυχα φθαρμένα και παλιά
- και γλάστρες στην αυλή τους -

Δέν έχουν πλούτη και λεφτά
δεν έχουν καταθέσεις ,
με του ΟΓΑ την σύνταξη ,
θα ζεις όπως μπορέσεις .

Χέρια με ρόζους και χοντρά ,
μα χέρια ευλογημένα ,
δουλεύουνε το χώμα τους ,
με μάτια πικραμένα .

Στα ξεχασμένα τα χωριά
και στ΄ άδεια καφενεία ,
φαντάσματα , όμοια , και σκιές ,
στου χρόνου τη μανία .

Τους ξέχασαν πολιτικοί ,
τους γέλασαν εμπόροι ,
στην πολιτεία για δουλειά ,
έφυγε , γυιός και κόρη .

Για συντροφιά τους ερημιά
- πονούν οι αναμνήσεις -
Σχολειά , Κοινότητες , κλειστά .
Γιατρό ;; να μην ζητήσεις.

Και συλλογίστηκα πικρά :

έχει ο καιρός γυρίσματα ,
τέλος δεν έχει ο χρόνος ,
θάρθει μια μέρα φοβερή ,
στο πλήθος θάσαι μόνος.

Θα κλάψεις και θα θυμηθείς,
τους κάμπους , τις ραχούλες ,
για θάλασσες και για χωριά ,
θα κάνεις.....προσευχούλες .

Μα θάναι αργά , πολύ αργά ,
την πόλη για ν΄αφήσεις ,
ο κόσμος που απαρνήθηκες ,
έσβησε , πριν γυρίσεις .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-05-2009