Οι χίμαιρες του θλιμμένου έρωτα

Δημιουργός: alex_ander

Αφιερωμένο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε κάνω τραγούδι και σε σφυρίζω αγαπημένη,
μόνο να αισθάνομαι την αύρα σου στα χείλη μου.
Σε κάνω χορό αγαπημένη μου και σε χορεύω,
έτσι απλά δίπλα μου να σε νιώθω.

Κόρη της γης και τ' ουρανού,
Την καρδιά μου στα πόδια σου παρέδωσα,
κι ύστερα τη βύθισα, στα αχανή βάραθρα της αγάπης σου,
ξέροντας πως ποτέ δε θα την πάρω πίσω.

Από τότε η μορφή σου με σκήπτρα χρυσά και πορφυρά φορέματα,
που στις πτυχές τους κρύβεται το πιο καυτό μου δάκρυ,
στον ποταπό εντός μου θρόνο ξάπλωσε,
ωραία κοιμωμένη, ένα φιλί σου λαχταρά, ν' αναστηθεί.

Περιπλανώμενος στα πέτρινα της ερήμου σου μονοπάτια,
Σκληρόμορφες μάγισσες με ρυτίδες χαραγμένες στο δέρμα,
Κολασμένες λεπρές, μ' ακολουθούν,
Με κυνηγούν,
οι ερινύες των δειλών μου συναισθημάτων.

Οάσεις με γλυκό κρασί, χάνονται στο ημίφως,
Ουράνια τόξα που ξεθωριάζουν στο πέρασμά μου.
Ψίθυροι που με καλούν και σβήνουν,
μα συ κοιμάσαι ύπνο γλυκό.

Σ' εκλιπαρώ μικρέ μου άγγελε,
Σαν ηλιαχτίδα τρύπωσε στο φεγγίτη της ψυχής μου,
διασταύρωσε μια φορά τη ματιά σου με τη δική μου,
Κι ίσως πάψω να κυνηγώ τις χίμαιρες του θλιμμένου έρωτά μου...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-05-2009