Μικροί νυχτερινοί θαλασσινοί ορισμοί

Δημιουργός: Ιππαρχος, Δημήτρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ορίζοντας
μια κλωστή τεντωμένη στην απεραντοσύνη
που ποτέ δε σπάει όσο βάρος της φορτώνουν τα σύννεφα
όπου ριψοκίνδυνα ισορροπούν οι ματιές
ένα γλίστρημα του νου η μια σκέψη παράτολμη
και πέφτουν στο χάσμα ανάμεσα πελάγους και απείρου

Πανσέληνος
φρεσκολουσμένο, κατακόκκινο πρόσωπο που ανατέλλει
όπου πάνω του βρήκαν σωτηρία οι χαμένες ματιές
κι ανεβαίνουν μαζί της ως την μεσουράνηση
εκεί επιλέγουν αν θα συνεχίσουν ως το βασίλεμα
-ο πιο ταχύς δρόμος από την ανατολή στη δύση
είναι με τη ματιά γαντζωμένη στην πανσέληνο-
ή θα κατηφορίσουν το ασημένιο λιθόστρωτο
που απλώνεται ολόισια πάνω στο αρχιπέλαγος:
πρώτη στάση το μικρό νησάκι ίδιο καράβι στ’ ανοιχτά
ο φάρος μετά που συνομιλεί σε κώδικα με τ’ άστρα
και τέλος πίσω στα μάτια που περιμένουν για να κλείσουν

Σύννεφο
λευκό πουπουλένιο παραπέτασμα μιας χρήσης
όπου η Σελήνη καλλωπίζεται προτού εμφανιστεί
στη σκηνή του ουρανού για να δώσει παράσταση
κι ύστερα χάνεται, γίνεται δάκρυ κι επιστρέφει στη θάλασσα

Αστέρια
χιλιάδες μικρές απόπειρες της νύχτας να φωτίσει
ώσπου κάποια στιγμή εμφανίστηκε η πανσέληνος
και αφέθηκαν εκεί χωρίς λόγο να τρεμοσβήνουν
κάποια στιγμή θα χαθούν από μόνα τους

Ιεραρχία
Με τη σειρά που το ένα κρύβει το άλλο
Πουλιά, σύννεφα, Σελήνη, αστέρια
τα χέρια μπορούν να επισκιάσουν τα πάντα
καθώς καλύπτουν από πίσω τα έκπληκτα μάτια
όμως αλήθεια τι κρύβεται πίσω από τ’ αστέρια;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-05-2009