Ο Διόνυσος δεν υπάρχει πια

Δημιουργός: H siwpi ths psixis

Ο Διόνυσος μπορεί βέβαια να είναι και κάποιο πρόσωπο που αγαπήσαμε πραγματικά όμως η άτιμη η ζωή μας το πήρε...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βήματα έξω από την πόρτα. Μα ποιος να’ ναι; Παντού σιωπή…Μία ατέρμονη σιωπή πλημμυρίζει την ψυχή μου…Γιατί άραγε; Αναρωτιέμαι….Γιατί να υπάρχει τόση αδικία σε αυτόν τον κόσμο; Αναπάντητα μένουν τα ερωτήματά μου και συνεχίζω να βυθίζομαι στη σιωπή μου…Νοιώθω τόσο μόνη, και κλεισμένη στον εαυτό μου αναπολώ τις παλιές καλές μας στιγμές…Η μοναξιά με στοιχειώνει, με πνίγει μέχρι που ξεσπά και γίνεται δάκρυ…Γιατί έφυγες; Γιατί με άφησες μόνη σε αυτό το χάος…;Νοιώθω τόσο άδεια μακριά σου…Τόσο αδύναμη να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες…Παρηγοριά………..;μια φωτογραφία σου μόνο. Είναι η μόνη μου ελπίδα σε αυτήν την τόσο μάταιη ζωή. Τα δάκρυά μου έχουν πια στερέψει.. Ποτάμι το αίμα στην καρδιά μου μα εσύ βρίσκεσαι τόσο μακριά….Τα τελευταία σου λόγια έχουν καρφωθεί βαθιά στο μυαλό μου… Φεύγω» και αυτό χαράχτηκε για πάντα στην καρδιά μου…Το θλιμμένο βλέμμα σου έλεγε τόσα πολλά…Ποιος ξέρει τι είναι αυτό που θα αποφασίσει τώρα για εμένα; Φεύγω αλλά να θυμάσαι: Αποτελείς ένα κομμάτι από το παζλ της ζωής μου…Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα έρχεται προς εσένα και εγώ κάθε βράδυ θα το ακολουθώ, θα παίρνω το δρόμο του και θα χάνομαι στην αγκαλιά σου….Με τι κουράγιο λοιπόν να συνεχίσω να ζω; Τι μου απομένει τώρα; Τι μπορώ να προσμένω; Το απόλυτο τίποτα…Δεν έχει νόημα πια η ζωή για μένα…Το αποφάσισα: θα έρθω κοντά σου.. Θα έρθω στο φως, στη χαρά και σε όλα αυτά που στερήθηκα…Θέλω να φύγω μακριά από αυτήν την σιωπή…Από τον κόσμο της αδικίας…Έρχομαι λοιπόν και αφήνω πίσω μου όλες μας τις αναμνήσεις…Μα τι είναι μία ανάμνηση μπροστά σε μία αιώνια ζωή μαζί σου…;;;;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-05-2009