Είναι ώρα να φύγω

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το μονοπάτι μου σβήνει μες στη ψυχή της καταχνιάς
Το φώς μου σπάζει τα φτερά του πάνω στους ίσκιους της ερημιάς
Βαδίζω προς το βράδιασμα ανάμεσα στα σκληρά του χρόνου νύχια
Δάκρυα δεν αφήνω στα κοφτερά του καημού μου χαλίκια
Έχω μέσα μου τη θλίψη της γαλήνιας βροχής
Κάθε σταγόνα της τρεμουλιαστή της ζωής μου λυτρωτής
Ποιά δάδα τάχα θα φωτίσει το δρόμο μου πάνω στη γή
Του θανάτου ,αν είναι του θανάτου τι θ’απογίνω στη βαθιά σιωπή
Δίχως θύελλες κι ανέμους θάναι ήρεμος κι αληθινός
Ένα μελωδικό ωραίο παραμύθι κ ένας πρωτόγονος ψαλμός
Ιδού Θεέ μου,σου αφήνω τη καρδιά μου ζεστή ζεστή σαν το νερό
Μιάν άλλη καινούργια απο κάποιοφίλο δεν θα δανειστώ
Στο σώμα μου αφήνω να μπεί μονάχα σκοτάδι
Έτσι δεν είναι μαύρη κι νύχτα σου δίχως αγάπης χάδι
Μες στ’αόριστο φώς τι γυρεύω εδώ
Μήπως την ελεημοσύνη σου,έναν αστρικό οβολό
Κοιτάζω το ηλιοβασίλεμα μου και τα μάτια μου γυαλίζουν
Είναι ώρα πιά να φύγω τα χείλη μου τραυλίζουν
Ψάχνω ίσως την όμορφη σαύρα πράσινη σαν τα στάχυα του Μάη
Το νερό των μαυρισμένων πηγών που με πάει
Παρατάω το στενό μονοπάτι,να στοχάζομαι δεν θα κάθομαι χρόνια
Θάχω όλο τον καιρό να θαυμάζω τ’αστέρια αιώνια
Όταν τα σκουλίκια δίχως να βιάζονται θα με καταβροχθίζουν
Όταν οι γρύλοι βαθιά θα με αποκοιμίζουν
Καλήνύχτα ,φίλε καλέ μου
Καληνύχτα Αντρέα!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-05-2009