στην αντζελινα

Δημιουργός: νανώ rainbow

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

και ξαφνικα ολα εγιναν ξανα υπεροχα...

ηρθες και γεμισες φως τη σκοτεινη ζωη μου..

εβαλες παλι χρωμα στις ατονες μερες μου...

επιτελους ξαναχαμογελω...

αχ ποσο σ'αγαπαω...

περασε η μπορα..

μπορω να δω πλεον ξεκαθαρα τη λιακαδα στο προσωπο σου...

ηλιαχτιδα μου μη με αφησεις μονη ποτε....

ισως να μην ξερω παντα τι κανω..

αλλα θα προσπαθησω να βελτιωσω τα πραγματα...

κι οταν κανω λαθος,γιατι παραδεξου το,ολοι κανουμε..

υποσχομαι οτι θα ζητησω τη βοηθεια σου...

δεν μπορω να τα καταφερω μονη μου...

αλλα αν δοκιμασουμε μαζι,μπορει να πετυχουμε πολλα...

υποσχομαι οτι αν πιστεψεις σε μενα,

θα βρω το κουραγιο να πετυχω καθε ονειρο...

ο κενεντυ ειχε πει:

''οτι το θαρρος της ζωης ειναι ενα υπεροχο μιγμα θριαμβου και τραγωδιας...

ενας ανθρωπος κανει αυτο που πρεπει παρα τις προσωπικες συνεπειες..

παρα τα εμποδια,τους κινδυνους και τις πιεσεις..

και αυτο ειναι η βαση της ηθικης...''

αυτο στο λεω γιατι θελω να το θυμασαι...

το σκεφτομαι καθε φορα που νιωθω οτι πνιγομαι...

μην με αφησεις μονη ποτε ξανα...

σ'αγαπαω...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-05-2009