Παράδεισος

Δημιουργός: Αθηνά

σουρεάλ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ακούς τους αγγέλους
βλέπεις το αίμα που τρέχει
πως τελειώνει και φεύγει η ζωή
τα σώματα πως εξαϋλώνονται
πως πετούν ανάμεσα στα άστρα;

Ακούς τους αγγέλους
πως ψάλλουν "αλληλούια"
βλέπεις τα φώτα πως χάνονται
καθώς λάμπει το ανέσπερο εκείνο φως
πως αναπαύονται οι ψυχές σε αιώνια σύννεφα;

Ακούς τους αγγέλους
πως τραγουδούν γλυκά και άερινα
πως παύουν τα δάκρυα κι οι στεναγμοί
οι καρδιές πως λυτρώνονται
πως λύνονται απ'τους κόμπους τα στήθη;

Ακούς τους αγγέλους
σε αρμονία που αυτί ανθρώπινο δεν πιάνει
να υμνούν την λήθη
την γαλήνη που σε πλημμυρίζει
νιώθεις το αγκάλιασμα ενός κύματος θερμού;

Ακούς του αγγέλους;
παιδικές ψυχές με λευκά φτερά
όλα είναι αγνά εδώ
ανέγγιχτα, τέλεια.

Δες τον ζητιάνο πως ντύθηκε βασιλιάς
δες τον σακάτη πως χαρούμενος βαδίζει
δες την μονάχη πως κυκλώθηκε από αγάπη
άσπρους και μαύρους
αδύνατους και παχουλούς
μικρούς, μεγάλους
ψηλούς ,κοντούς
άσχημους κι όμορφους
πως τώρα λιάζονται στο ίδιο περιβόλι
και αγκαλιασμένοι λένε τώρα όλοι μαζί:
"Αλληλούια"

Γίναν τα όπλα μουσικά όργανα
και με μαέστρο τον μεγάλο στρατηγό
παίζουν μια συμφωνία ομονοίας

Ακούς τους αγγέλους
τη συμφωνία συνοδεύουν
λένε ένα ρέκβιεμ στους νεκρούς
που φτάνουνε χιλιάδες
τα άχρηστα σώματα πετάνε
ντυμένοι στα άσπρα τα ολομέταξα
στο δροσερό γρασίδι τώρα ξαποσταίνουν

Και όσοι από ασθένειες βαριές βασανισμένοι
χλωμοί σαν μούμιες φτάνουν στην χρυσή την πύλη
πίνουνε πρώτοι απ'το νερό της αφθαρσίας
και από ευχαρίστηση μεγάλη αναφωνούνε
"Αλληλούια"

Οι άνεμοι όλοι μες το χέρι του ησυχάζουν
κι εκείνος μόνο δροσερή την αύρα στέλνει
να χαιδεύει απαλά τα πρόσωπα.

Και ο χρόνος σταματημένος όλα τα κοιτά
δεν τρέχει πια πίσω από κανέναν
ξαποσταίνει στην πρώτη ώρα του κόσμου
τότε που όλα ήτανε τέλεια όπως τώρα

Ακούς τους αγγέλους
σε ρυθμό χορού παίζουν
χορού γιορταστικού
σε μια γιορτή ατέλειωτη
που τα ποτά δεν φέρνουν μέθη
είναι φτιαγμένα απ'τα άγια δάκρυά του
κάθε φορά πως ένας μας έφευγε μακριά του.

Και το μυαλό έπαψε πια να τριγυρίζει
προς τα λημέρια εκείνου του κακού βραχνά
καθάριο τώρα από γαλήνη γεμίζει
πλύθηκε στο βάπτισμα γαλάζιας λίμνης
παραδεισένιας στέρνας πήρε τη δροσιά

Κι η μάνα βρίσκει το παιδί
κι ο άντρας τη γυναίκα
μακριά από πάθη, ζήλιες, φόβους
τώρα ψάλλουνε όλοι μαζί:
"αλληλούια!"

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-05-2009