χάνομαι αιμοραγώντας

Δημιουργός: krystalo, marsela

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χάνομαι,
Χάνομαι σε ψέυτικα μονοπάτια
και πώς να βρω το δρόμο του γυρισμού?
Δεν έβαλα σιμάδια,
μαγεύτικα
και η λογική μου σκόρπισε σε άλλους τόπους
Έψαχνα καταφύγιο,
μια σπηλιά γεμάτη χρωματιστούς σταλαγμίτες
σαν τα λόγια σου,
σαν την ελκυστική σου στάση
μου τρυπάνε το σώμα και αιμοραγώ.
Αιμοραγώ
αγάπη και απογοήτευση, μίσος
και κόκκινο πάθος μαζί με νεκρές αντιστάσεις.
ατέλειωτος πόλεμος,
επίμονος και αναπόφευκτος
πως να τον αποτρέψω
μετά από κάθε συνάντηση-ψέμα
πάντα έτσι νιώθω
άλλοτε απογοήτευση και άλλοτε ενθουσιασμός
παλευούν να κυριαρχήσουν το ταλαιπωρημένο σώμα μου,
πως με κουράζει η μορφή σου,
με το αμυδρό σου φως να μου μαραίνει την ψυχή

(το έγραψα πριν καιρό δεν του το έδωσα και δεν θα το δώσω αυτό όπως και πολλά άλλα
μα διαβάζοντάς το τώρα που όλα αλλάζουν διαπιστώνω τι ήταν αυτό που με τράβηξε κατανοώντας πια το γιατί)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-05-2009