Εγώ ο κλόουν και η τρέλα

Δημιουργός: ΕΛΠΙΔΑ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πρόσπαθω , και προσπαθώ..
μα δε κυλάει το άτιμο το δάκρυ.
Κάθε μα κάθε βράδυ βλέπω τα μάτια να
ουρλιάζουν απ'τη δίψα.
Κλόουν!
Ένας κλόουν...
Έλα εδώ και μην κάνεις τους άλλους να γελάνε ,
έλα να με φιλήσεις ,
έλα σου λέω...
θα μείνει η κόκκινη μπογιά πάνω στα χείλη.
Αναρωτιέσαι?
Εγώ ναι...
Κύλησε το σκοτάδι κάτω στο πάτωμα ,
και ο καμβάς της χρυσοκέντητης νιότης μου έμεινε
άχρωμος.
Κι αν κάποιος είπε πως το μαύρο δεν είναι
χαρούμενο χρώμα έκανε λάθος...
Το σκοτάδι είναι ένα τεράστιο στόμα που άμα
το σεβαστείς , που και που μπορεί και να
σου πεί κανά αστείο.
Ποιήματα και τρέλα.
Λέξεις όμορφα βαλμένες?
τι να τα κάνω τα ακαδημαικά ?
Μονάχα η ψυχή ξέρει να μιλάει ,
όταν τολμάει λέει τα ανείπωτα!
''ΣΕ ΑΓΑΠΩ''
μα η αγάπη μου χαλάει τα φρένα ,
δε ξέρω να οδηγώ , κι εσύ φοβάσαι τα ύψη ,
πως διάολο θα συναντηθούμε?
Ασ πούμε για τα δέντρα , τα κτίρια , τα πεζοδρόμια..
αλλά όλα αυτά σήμερα μου φαίνονται ανούσια.
Δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες.. ,
δε βρίσκω πάντα ψυχή στο άψυχο..
Δεν 'εχω τ'ιποτα 'αλλο να δώσω πλέον ,
θα πάρω το κλόουν αγκαλιά και θα πεθάνω
χαμογελώντας...!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-05-2009