Η έξοδος

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με του θυμού μου το δριμύ
-σε άδειο δρόμο- ξίφος
δραπέτευσα ένα πρωί
μαζί με το φεγγάρι.
Το ακόνιζα σ’ «όχι» και «μη»,
είχε αγριμιού το ύφος
την ώρα πο’σφαζε ζωή
κι έψαχνε το θηκάρι.

Της ξελογιάστρας, της σιωπής
το πέπλο , το μαγνάδι
φόραγε αμέριμνη γυνή
Πριχού τη βάψω μ’αίμα’
Διάβασα «πέθανε η ελπίς
από ασφυξίας χάδι»
Την πρώτη, την αλαργινή
την έθαψα με μένα.

Κι έπειτα στρέφω μιαν οργιά
από οργισμένο χώμα
στο πρόσωπο του ουρανού,
προσήλιο που δεν φτάνω
Μου’ρίχνει εκείνος μια θηλιά
σαν ύβρεως κανόνα
σφίγγω τα απόκρυμνα του νου
στέργω για να πεθάνω.

Τις σκέψεις μου όλες σκότωσα
δεν μπόρεσα και εμένα...
θαρρώ στη γέννα της χαράς
βλασταίνει ο θάνατος μου.
Κι ας μου τοκίζει ο θεός
κεφάλαια ληγμένα...
Κάλπικος ήταν ο παράς
που μέτραγε το βιος μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-05-2009