Η Ομόνοια Δημιουργός: jenny Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Η ΟΜΟΝΟΙΑ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Βρέθηκα εχθές στην πλατεία .Στην Ομόνοια. Μπροστά στο κατάστημα που κάποτε ήταν του Μπακάκου. Τόπος χιλιοτραγουδισμένος και αναγνωρίσιμος. Στις μεγάλε στιγμές χαράς ,διεθνής και ντόπιας αναγνώρισης, εδώ συγκεντρώνονται οι έλληνες φίλαθλοι για να ζητωκραυγάσουνε τις επιτυχίες της ομάδας τους. Είναι σημείο συνάντησης πολλών ανθρώπων .Ντόπιων και τουριστών. Ελλήνων και αλλοδαπών. Με μία μόνιμη ροή κόσμου που κρατάει κάτι στα χέρια του. Είτε βρέχει είτε χιονίζει ο κόσμος έρχεται και φεύγει συνέχεια. Η αναμονή μου με έκανε να κοιτάξω, πιο προσεκτικά, κάποια πράγματα που συνήθως ,λόγω βιασύνης μου ξεφεύγουν. Θυμήθηκα ότι μερικές φάτσες τις βλέπω μόνιμα εκεί. Έριξα μία ματιά γύρω μου.Παρατήρησα.Κατέγραψα.
Το ζευγάρι των ζητιάνων. Αυτή ,με ένα όμορφο ηλιοκαμένο πρόσωπο, να κρατεί μονίμως το τσιγάρο .Να το ρουφάει νευρικά κάθε δευτερόλεπτο. Τα πόδια της, παραμορφωμένα από μία μάλλον εκ γενετής ασθένεια, σου τραβάνε αμέσως την προσοχή. Οι μύτες των φθαρμένων αθλητικών παπουτσιών της, κοιτάζουν σταθερά ανάποδα. Όταν τα βλέπεις περιμένεις να περπατήσει ανάποδα. Δίπλα της ,μάλλον ο σύντροφός της που της ρίχνει θυμωμένες ματιές σε συνδυασμό με βρισιές και κατσάδες. Αυτός περπατάει κρατώντας την πατερίτσα ,για να στηριχτεί ,αλλά είναι φανερό ότι τα βγάζει πολύ άνετα και χωρίς αυτήν. Τα τελευταία δέκα χρόνια οι δυό τους είναι μόνιμοι κάτοικοι της πλατείας. Αυτοί και τόσοι άλλοι που επαγγέλλονται την ζητιανιά.
Τα λίγα δέντρα και θάμνους να καλύψουν πολύ λίγο την έκταση της πλατείας. Το γρασίδι να θυμίζει μία σκοροφαγωμένη γούνα .Τους μετανάστες ξαπλωμένοι νωχελικά κάτω από τους θάμνους. Η συστάδα προς την Αγ. Κωνσταντίνου χρησιμεύει, προφανώς ως υπαίθριες τουαλέτες. Η οσμή και η συσσώρευση χαρτιών και πάσης φύσεως αντικειμένων σε πείθουν για την πραγματική της χρήση. Στις τσιμεντένιες σκάλες αλλά κυρίως στα πεζούλια στριμώχνονται οι αλλοδαποί. Λένε τα δικά τους ,κλείνουν συμφωνίες, πουλάνε τσιγάρα και γίνονται συναλλαγές νόμιμες και μη. Δεν ακούς παρά τυχαία καμία λέξη ελληνική που σχετίζεται με κάποια τοποθεσία για να κλείσουν το επόμενο ραντεβού. Σακούλες αλλάζουν χέρια .Ανταλλάσσονται φιλιά και γενικά το σύμπαν βρίθει κοινωνικών συνευρέσεων.
Δίπλα μου δύο χρήστες παίζουν κυνηγητό με τον αστυνομικό. Ο κόσμος κάθεται και τους χαζεύει. Τα χαμένα στο πουθενά,μάτια τους ,η όψη του ρακοσυλλέκτη αλλά κυρίως οι φωνές τους, που σέρνονται αδυνατώντας να αρθρώσουν σωστά τις λέξεις ,κάνουν τους περισσότερους περίεργους να απομακρυνθούν. Κανένας δεν θα τους υποστηρίξει. Προφανώς είναι μία χιλιοειπωμένη σκηνή. Η γυναίκα κατηγορεί τον νέο ότι της έκλεψε .Την δόση .Ο νέος ορκίζεται για την αθωότητα του. Αυτή επιμένει εκλιπαρώντας τον αστυνομικό να τον πιάσει. Τον κλέφτη .Ο αστυνομικός, σίγουρος για την υπεροχή του, κάνει κάποιες συστάσεις. Απομάκρυνσης από τον τόπο του εγκλήματος. Στο βάθος κρέμονται οι καινούργιες προεκλογικές αφίσες του ΠΑΣΟΚ. Βγάλανε από τον χρονοντούλαπο της ιστορίας, τον Αντρέα. Είναι προφανώς μία λύση ανάγκης .Για το κίνημα.
Το μοναδικό πράσινο και λίγο ελκυστικό μέρος ,που να δικαιολογήσει τον χαρακτηρισμό ως πλατεία είναι οι δύο σειρές με φυτεμένα άνθη προς την οδό Αθηνάς. Οι πολλές συνευρέσεις των μεταναστών δικαιολογούν το όνομα της πλατείας. Αυτοί έχουνε διάθεση, άσχετα αν η πλατεία έχει τα χάλια της, για ενότητα και αρμονική συμβίωση. Για αλληλοσεβασμό ,συμπόνια και ομοψυχία. Οι έλληνες απαξιούν ή απουσιάζουν. Δεν βιάζονται να συμμετέχουν. Στην Ομόνοια. Ψυχής
Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-05-2009 | |