Το χιόνι της πάχνης

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αυτόν τον καιρό σε μισώ
κλεισμένο θα μείνω κοχύλι
κι ας ήσουνα το άλλο μισό
σε ξένα δροσίστηκες χείλη.
Ας λες την νυχτιά σου λεκέ
ας είπες πως είμαι η ζωή σου
που βρήκες την δύναμη , και,
το πούλησες το άγιο κορμί σου.
Και τώρα μου λες να βρεθώ
ξανά στων φιλιών σου το αγιάζι
πώς να ’βγω από τέτοιο βυθό
που μ’ έριξες, κι ούτε σε νοιάζει

Μα ποια συγνώμη να βρεθεί, κι ας λες με πάθος
πως τα όνειρά μας στους ανέμους δεν σκορπάς,
αυτό ήταν έγκλημα ψυχρό, δεν ήταν λάθος,
να ‘σαι με άλλον, και να λες πως μ’ αγαπάς!

Αυτόν τον καιρό θα ‘μαι κει
στου μίσους την πόλη κι αντίκρα
σε νύχτας κακιάς, φυλακή
αγάπες να καίω με πίκρα.
Στον νου μου εσύ, κι ας πονώ,
το κάψιμο στον ουρανίσκο
στο σπίτι καθώς θα γυρνώ
δεν θέλω εσένα να βρίσκω.
Κι ας λες πως θα βάλεις σκοπό
το χιόνι να σπάσεις της πάχνης,
αν σ’ άγγιζε το σ’ αγαπώ
στα ξένα τα χείλη τι ψάχνεις;

Μα ποια συγνώμη να βρεθεί, κι ας λες με πάθος
πως τα όνειρά μας στους ανέμους δεν σκορπάς,
αυτό ήταν έγκλημα ψυχρό, δεν ήταν λάθος,
να ‘σαι με άλλον, και να λες πως μ’ αγαπάς!

17.05.09

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-05-2009