Ανοιξιάτικος ήχος

Δημιουργός: lenadrs, Έλενα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανοιξιάτικος ήχος σαν τρελός σε ζαλίσει
Και της; νύχτας το ύφος έντρομο σ’ αφοπλίζει
Του ουρανού τα αστέρια θα χαθούν μεσ’ τη μέρα
Και η άβυσσος μένει απ’ τα κύματα πέρα
Αν τη νύχτα ακούσεις να καλεί για βοήθεια
Κρύψου να μη γνωρίσει την κακή σου συνήθεια
Στης αγάπης το μίσος μυστικό έχεις θαμμένο
Σε τεράστιο κάστρο μένει φυλακισμένο
Και καθώς σε δικάζει στον αιώνιο ύπνο
Να χαθείς έχεις χρόνο πριν ανοίξει τον «κήπο»
Η πελώρια μέρα ξαγρυπνάει για σένα
Και η ευχή σου κλεισμένη μένει πάντα στα αστέρια
Των ματιών τη μαγεία μεθυσμένη την έχεις
Στον πανάρχαιο τάφο να αναστηθεί περιμένεις
Και όπως χάνει την λάμψη
Και ο αέρας τελειώνει
Το κουράγιο με δάκρυα γελάει
Και την θλίψη με θρήνο και λύπη φοράει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-05-2009