Δειλινό στο χωριό

Δημιουργός: nea xrysi

Ταξιδεύοντας στη Μακεδονία... την ώρα του δειλινού... έξω από ένα μικρό χωριό, στα ριζά του Παγγαίου!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αγκομαχώντας τ' ουρανού ο στρατοκόπος
στα λημέρια του να ξαποστάσει πάει
μακρύς ο δρόμος του, βαρύς ο κόπος
πορφυρένια η παντιέρα που κρατάει.


Γλυκά ο ήχος αντηχεί της καμπάνας
την ώρα αυτή, εσπερινό σημαίνει
στον Πλαστουργό τιμητικός παιάνας
κι η μέρα με μια δρασκελιά διαβαίνει.


Σταυροκοπιέται η γριούλα στη θύρα
και ανάβει ευλαβικά το καντήλι
αχ κι ένα θαύμα ν' αλλάξει τη μοίρα
πλουμιστό να βάλει της νιότης μαντίλι.


Στη γη μ' ελπίδες σπαρμένη, οι σκαφτιάδες
κατάματα τον ήλιο κοιτούν πριν κρυφτεί
του αγρού οι δυνατοί δουλευτάδες
που ολημερίς τους μοχθούσαν σκυφτοί.


Κι αχολογάει ως πέρα ο κάμπος
τα ζώα απ' τις βοσκές σαν γυρνούν
στου ματωμένου δειλινού το θάμπος
καθώς αμούστακοι βοσκοί τα σαλαγούν.


Τα μαύρα σεντόνια η νύχτα απλώνει
στα ψηλά μπαλκόνια του γκρίζου βουνού
όνειρα από φυλακές ξεκλειδώνει
λεύτερα στις κάμαρες να μπούνε του νου.


Του φεγγαριού δειλά προβάλλει ο δίσκος
στ' ασήμια λούζονται φύλλα και κλώνοι
βουβό ξωτικό η σιωπή, μαύρος ίσκιος
στήνει χορό στο έρημο αλώνι.


Πετούνε απ' τις φωλιές τα νυχτοπούλια
αστεριών χνάρια στο θόλο του ουρανού
τ΄ αηδόνι μόνο με την ξανθή την πούλια
θα λαλήσει τον ερχομό του πρωινού.


Χρυσή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-05-2009