Τα μονοπάτια της κόλασης

Δημιουργός: boofox, Voula

Όχι και το καλήτερο ποίημα που θα μπορούσα να στείλω. Απλά ήμουν 11 χρονών όταν το έγραψα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μαζί λοιπόν ξανά
σ’ έναν υπόκοσμο βαθύ.
Μαζί λοιπόν χανόμαστε
στης ζούγκλας τις κολάσεις.

Εκεί όπου θα καίγονται
πάρα πολλά παιδιά,
παιδιά όπου υπήρξανε
σαν τις δικής μας κλάσης.

Και ξαφνικά,
δέντρα από φωτιά
φυτρώνουνε μπροστά μας.
Και ξαφνικά,
ακούγονται ουρλιαχτά
που βάζουνε φωτιά στα βήματα μας.

Σαν διάβολοι που κάνουν πάρτι,
οι φλόγες θα χορέψουνε
και στη δική μας πλάτη.

Και ξαφνικά
δέντρα από φωτιά
φυτρώνουνε μπροστά μας.
Και ξαφνικά
ακούγονται ουρλιαχτά
που βάζουνε φωτιά στα όνειρα μας.

Μαζί λοιπόν ξανά
σε κόκκινη αμμουδιά
που καίει την καρδιά μας.

Μαζί λοιπόν ξανά
με αρκετά παιδιά
που ‘κάναν όνειρα…
… σαν τα δικά μας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-05-2009