σκόρπια βλέματα

Δημιουργός: krystalo, marsela

...τελικά δεν σκόρπισα μόνο εγώ, απλά εσείς με προλάβατε...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ψυχή μου την ημέρα
σαν ηλιαχτίδα στον αέρα
ένα φύσημα αρκεί
να την ρίξει πέρα εκεί
οπού το νερό ξεσπά
και θα πέσει από ψηλά...

Και 'γω τώρα τριγυρνώ
με ένα ήχο πνιγηρό
ωσπου να αναδυθώ
στης γκύκας τον ωκεανό...

Μονάχη μου διασχίζω
του έρωτα το γκρίζο
μα στο τέλος προκύπτει φως
δίχως χρώμα ο χαμός...

Και σε μια στιγμή ροής
νιώθω το τρέμουλο της γης
μα στην σχεδία της ορμής
βρίσκω σιμάδια ανοχής...

Μα αν με θες ακόμα
ψάξε στο δικό σου σώμα
σε κάποιο αυλάκι του μυαλού
σαν νερό του πηγαδιού
θα φωλιάζει πάντα εκεί
μία στάλα από κρασί,
ζάλη θα σου 'ρθει σαν μυρίσεις
μα ποτέ μην νιώσεις τύψεις
και αν μετά με λησμονήσεις
αγκάθι γίνε να θυμίζεις
πως είναι να πονάς
όταν το βλέμα σου σκορπάς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-05-2009