Το δικό μου παιχνίδι ανάμεσα σε ζωή και θάνατ Δημιουργός: evelinaki18, evelina Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Ήταν ένα πάλικάρι. Περνούσε πολύ καλά στην ζωή του. Τώρα θα είχε τελειώσει τις σπουδές του και θα είχε αφοσειωθεί σ αυτό που πραγματικά λάτρευε στην ζωή του.
Όμως δεν υπάρχει ούτε τώρα, ούτε αύριο γι αυτό το παληκάρι.
Χάθηκε. Περήφανο παιδί. Έλεγε κάτι και το έκανε. Μια μέρα το πήρε απόφαση. Θα αντιμετώπιζε την μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής του.
Απο την στιγμή που έφυγε για πάντα, όλοι με λυπόντουσαν και μου έδιναν συλληπητήρια. Δεν ξέρω γιατί αλλά εγω τα δεχόμουν. Φυσικά.. τώρα θυμάμαι. Δεχόμουν την ψευτολύπη των άλλων μόνο και μόνο επειδή δεν είχα όρεξη να καυγαδίσω μαζί τους. Να τους εναντιωθώ. Να υψώσω το ηθικό μου και να δεχτώ για πρώτη φορά οτι η ζωή είναι τόσο άδικη. Τόσο άδικη που σου στερεί τα αγαπημένα σου πρόσωπα.
Μου υπόσχέθηκε οτι δεν θα με αφήσει ποτέ μόνη. Δεν κράτησε τον λόγο του. Η αγάπη του για αυτό του το πάθος ήταν μεγαλύτερη απο οτιδήποτε άλλο, αυτή ήταν που μας χώρισε.
Ή μάλλον όχι.
Δέν έφταιγε αυτός. Δεν έφταιγε που η ζωή είναι άδικη. Δεν έφταιγε για τίποτα.
Κανείς δεν έφταιγε παρα μόνο η ζωή. Η ζωή μπορεί να φέρει τον θάνατο τόσο κοντά στους ανθρώπους για να τους ταρακουνήσει που ξεφεύγει από από τον έλεγχο της και όλο και κάποιο άτυχο ανθρωπάκι αρπάζει. Έτσι έγινε και με το παληκάρι αυτό. Το άρπαξε ο θάνατος τόσο άγαρμπα που ταρακουνήθηκα και εγώ. Ταρακουνήθηκα και κατάλαβα οτι η ζωή είναι ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι που είναι μοιρασμένο ανάμεσα σε ζώη και σε θάνατο. Άλλοτε νικάει η ζωή και άλλοτε ο θάνατος.. Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-05-2009 |