Ο αντιήρωας

Δημιουργός: suaddo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ειχες τα ματια σου ψηλα στον ουρανο
γαλαζια συννεφα κι αστερια να κοιταζεις
πυρινους ηλιους με πολυχρωμα φτερα
που οσο χλομιαζουν, άλλο τοσο εσυ τους μοιαζεις

Τα βραδια μονος τον εαυτο σου ανακρινεις
για μια ζωη αδειανη που θαφτηκε στο ψεμα
σ ένα κρεβατι κολαστηριο δεμενη η ψυχη σου
να σαλεψει κανει το κορμι μα παγωσε το αιμα

Λογια που μοιαζουν με αργοσυρτη ηχω
σιωπες που βγαινουν απ τους τοιχους και σε πνιγουν
σεληνες πια θα σου κρατανε συντροφια
οταν τ αστερια μες στη θαλασσα θα σβηνουν

Μεσα στο κρυο ένα βραδυ θα χαθεις
σε κατι τρενα που ποτε δεν σταματανε
λευκη σελιδα η ελπιδα σου κι εσυ
ενας αθωος που ευθυνες του ζητανε

Κι όταν μονος πλαθεις κοσμους με μελανι και χαρτι
γινεσαι ηρωας για λιγο καπου αναμεσα στις λεξεις
ψευτης επαγγελματιας, της αισθησης ταχυδακτυλουργος
σαν μαριονετα που χαμογελα τον ρολο σου θα παιξεις

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-05-2009