Κλεινω τα ματια

Δημιουργός: alelada, αλεξανδρα

οταν ενας ανθρωπος ειναι τοσο σημαντικος που γι αυτον μπορεις για πρωτη φορα να γραψεις ποιημα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

χαθηκαν ολα οσα με κοπο μαζευα
οσα ματαια χρονια προσπαθησα να χτισω
καθομουν μονη μου τα ματια σου και χαζευα
με τουτη τη ματια μες στο μυαλο ξεκινησα να ζησω

ησουν ο ηλιος στο καλοκαιρι εκεινο
μα και στο χειμωνα εσυ ησουν το φως
με την αναμνηση σου δεν θελω να μεινω
μα πως να προχωρησω οταν δεν με βοηθας, πως;

πες, μου εδωσες οσο πονο ηθελες να δωσεις;
αν εχεις κι αλλο, εγω ειμαι εδω, το ξερεις
δεν το περιμενα τοσο νωρις να με προδοσεις
ηταν αληθεια οταν ελεγες πως το ιδιο υποφερεις;

να ταν ολα τα ονειρα γυαλια
που οταν σπανε δεν κολλανε
να μην σε εβλεπα παντου και πουθενα
εκει που ολα λενε σ'αγαπανε...

να ταν ο χρονος σαν καπνος
που ξεφυσας και φευγει
να ταν ο ερωτας ατμος
αλλο για σενανε μη με παιδευει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-05-2009